Verzucht ze terwijl ze me aankijkt. ‘Ik moet gewoon wat vaker écht pauze nemen.’ Een eenzame traan biggelt traag over haar wang. ‘Maar ik ga maar door, en het is nooit af. Terwijl als ik hier bij jou zit, en tot rust kom, dan krijg ik meer afstand en zie ik dat het ook anders kan.’
Je kunt dit dus ook prima zelf?
‘Ja, eigenlijk wel.’
Dat denk ik ook. Wat is daarvoor nodig?
‘Rust. Pauze. Even helemaal niks.’
Goed plan. Maak dat eens concreet. Wat werkt voor jou?
‘Ik zou het liefst elke dag 20 minuten mediteren, maar dat lukt me gewoonweg niet. Dat heb ik geprobeerd.’
Ok, dat werkt dus niet voor jou. Dat wordt een extra ‘moetje’ in plaats van iets dat je rust geeft. Waarvan kom jij wel tot rust? Wandelen? Sporten? Een boek lezen? Wat past bij jou?
‘Terugfietsen van mijn werk, maar dat is maar een klein stukje.’
Prima, kun je dat uitbreiden of misschien even ergens op een bankje gaan zitten voordat je thuis weer midden in de drukte valt?
‘Ja, als ik iets omrijd, kom ik langs een parkje, dat is wel een goed plan.’
Hoe lang mag je daar blijven zitten van jezelf?
‘5 minuten?’
Lijkt mij een prima begin, en als het zonnetje schijnt zou ik dat zeker uitbreiden.
Probeer daar de komende tijd eens op te letten. Wat doe ik al, en welke kleine verandering geeft mij meer lucht. Geniet tijdens je pauze eens bewust van je koffie of thee, en duik niet gelijk in je telefoon. Haal tijdens je pleinwacht eens 3 x diep adem. Zet je wekker 5 minuten eerder en blijf gewoon nog even rustig in je bed wakker liggen worden. Maak 1 x per week een boswandeling. Houd het klein, doe wat werkt en bouw dat uit. Ik ben benieuwd naar jouw plan.